On top of the world

21 maart
Het is weer zaterdag, onze vrije dag. Omdat we nog maar een aantal dagen hier zijn besluiten Helena en ik om een ronde te gaan lopen om foto's te gaan maken. Voor we vertrekken spelen we een potje voetbal met Tommy de hond. De omgeving is hier prachtig en al snel schieten we aardig wat foto's. Een aantal rododendrons staan ondertussen in bloei!  We klauteren een berg op om daarna op het puntje te gaan staan om foto's te maken vanaf een afstand van elkaar. De foto's zijn heel gaaf geworden! Tijdens Helena haar shoot springt ze van de rots naar beneden naar een verder uitstekende rotspunt. Een probleem! Ze had niet gekeken of ze überhaupt terug kon. Na een kwartier met trillende handjes en zweet dat over ons lichaam gutste kregen we het voor elkaar om een stukje te vinden waar ze terug kon klimmen. Ik had ondertussen al aardig wat visioenen gehad waarin ik Helena naar beneden zag vallen. Het plekje wat we gevonden hadden was ook niet zonder risico. Ik hield mij vast aan een bosje en gras en reikte Helena mijn hand om haar omhoog te trekken. Het was net als in de film. Zoals Ina al in een reactie plaatste is een avontuur op dat moment onwijs spannend en eng, maar achteraf konden we er erg om lachen en hebben we weer een mooi verhaal voor thuis.  
Tijdens de lunch komen de Australiërs langs voor een bezoekje. Na de lunch ploffen Helena en ik neer op een stukje grasveld achter het klooster. Na een half uur hoor ik een vreemd geluid achter mij. Als ik mij omdraai sta (zit) ik oog in oog met wat grazende koeien! Ik als meisje van het platteland geniet hier enorm van! Na een tijdje komen zelfs de kippen erbij en een aantal van de monnikjes. Na veel plezier te hebben gehad met foto's maken met een aantal van de monnikjes is de dag al weer een stuk voorbij. Deze avond eten we een soort van aardappelsoep met stukjes deeg er in. Helena en ik eten wel 4 kommen leeg zo lekker is het. Kempo (een van de leraren) vraagt ineens aan Helena die een spijkerbroek aan heeft met gaten... Is that fashion? 

22 maart
Na de lessen is het weer tijd om wat te wassen aangezien ik maar weinig kleren mee heb. Na te hebben gefacetimed en gebeld ga ik weg voor een wandeling en sunny loopt gezellig met mij mee. Een van de paden langs het klooster is een pad die wordt bewandeld door mensen die naar Junbesi trekken om vervolgens Everest basecamp aan te doen. Het is altijd leuk om even een babbeltje te maken met mensen, al gromt en blaft sunny eerst naar ze om mij te beschermen. 

23 maart 
Tijdens de les aan de kleinste leg ik uit dat morgen de laatste les is omdat we woensdag vertrekken richting pablu. Het is onwijs schattig als je op een aantal gezichten de glimlach even ziet verdwijnen en er zelfs eentje zegt : No go!. Na de les besluit ik naar het medical centrum te gaan om ocheen (een van de verpleegsters) wat uitleg te geven over een aantal microbiologische dingen die ze in hun mini lab hebben staan. Ocheen verteld mij dat er in de hele omgeving niets wordt gedaan met "op kweek zetten" en dat ze dat graag op poten wilt zetten zodat mensen niet naar Kathmandu hoeven als hun klachten aanhouden. Helaas moet ik haar vertellen dat ik dat niet in een middagje kan regelen. Misschien een goede rede om een keer terug te gaan. Want ze hebben een hoop in huis, van glazen petrischalen, samplers, agars, microscoop, antibiotica schijfjes en kleurstoffen. Mijn handen beginnen er van te jeuken om iets basics op te zetten. Maar helaas vertrekken we al bijna! Vandaag ga ik voor het eerst de gebedsruimte binnen om een half uurtje te zien van dit ritueel. Wat een herrie maken ze toch! Maar het is een ervaring om mee te maken!

24 maart 
Laatste lesdag... We hebben een grote toets opgesteld en de twee beste leerlingen per klas krijgen wat extra lekkers. Na de test maken we wat foto's en is het lesgeven definitief voorbij. Helena en ik keken heel erg uit naar het rondreizen, maar we beseffen ook dat we de kinderen enorm zullen gaan missen. Na een laatste wandeling naar het "hoekje" is het tijd om de tassen in te pakken en te eten. We hebben vanavond veel lol om Tommy de hond die te veel insecten heeft gegeten waardoor hij dronken rondloopt. 

25 maart
Dag van vertrek uit het klooster. Na het ontbijt rapen we onze spullen bij elkaar. De laatste keer pannenkoeken van Nema! Kon ik hem maar meenemen om iedere dag voor mij te koken :p. Het afscheid was stiekem wel zwaar! Gelukkig dat alleen wat oudere studenten aanwezig waren, want als de kleintjes er hadden gestaan had ik waarschijnlijk moeten huilen. Van alle monniken kregen we een sjaal (maar liefst 18 stuks, voornamelijk witte en een enkele rode en oranje). Het was een bijzonder moment die we niet snel meer zullen vergeten. Ons trekkingsgezeldschap bestond uit een werknemer die een koffer droeg, twee monniken en tashi de hond die nodig naar de dierenarts moest in Salleri. De monniken dragen gelukkig mijn backpack want de wandeling is ruim 12 km. Grotendeels van de tocht is bergafwaarts, maar het laatste stukje is weer klimmen. De tocht blijft prachtig en we hebben heerlijk zonnig weer. Helena is onwijs snel en loopt aardig vooruit. Haar vader loopt weer achter mij. Het laatste stuk heb ik niemand in zicht en moet ik aan de klim beginnen naar pablu. Ben kapot als ik eindelijk aankom op de hoofdweg die ineens soort van geasfalteerd is. In de laatste weken is er een hoop veranderd. Als ik pablu binnenloop zie ik al snel een aantal studenten van mij die hier zijn voor de oogarts of om inkopen te doen. Super leuk om deze nog even te zien en al snel vind ik het guesthouse waar we zullen overnachten. In de namiddag arriveert een Duits stel die we eerder in Junbesi hebben ontmoet. We spenderen de namiddag met poolen en het drinken van rum/cola. Het guesthouse is erg primitief na de "luxe" van het klooster, maar we zijn zo moe dat slapen vast geen probleem zal zijn!

26 maart
Na ieder uur te hebben gezien deze nacht (lees: alweer een overgevende buurman en dunne wanden) staan we op tijd op omdat onze vlucht rond half 9 zal vertrekken, afhankelijk van het weer. Als ik mijn ticket ga betalen is het grappig om te zien dat je hier echt in een dorp verblijft. Ik krijg een kaartje mee waarop alleen staat boarding card en de maatschappij. Het vliegveld, tja! Het is een mooie landingsbaan met een gebouwtje waar de "douane" in verblijft en verder niks. We maken regelmatig grappen over het trakteren van een Whopper bij de burger king op pablu AirPort en dat we vooral niet moeten vergeten om taxfree te shoppen! Helaas is de vlucht vertraagd door het weer in Kathmandu. Het is een klein vliegtuig en je vliegt tussen de bergen in ongeveer 20 min naar Kathmandu. Buiten het mooie uitzicht dat je zult hebben is het nog snel ook! Maar zoals dat met reizen gaat... Niet alles loopt vlekkeloos. Om half 12 krijgen we te horen dat de vlucht gecanceld is. Met de weersvoorspellingen komende dagen willen we geen risico nemen en vragen wat na. Om kwart over 12 stopt er een jeep voor ons neus geregeld door de vader van Helena! Het kost ons 160 euro met z'n 3e. Tja mijn jeep ervaringen zijn nogal bijzonder en het is veel meer geld dan mijn heenreis. Maar we zitten dan ook enorm comfortabel met 3e in een jeep. De beste chauffeur is alleen twijfelachtig jong en beweerd in ongeveer 8 uur in kathmandu te zijn! Opschepper! Ik weet dat het normaal 12 tot 14 uur is en in mijn geval toen 27! Onze puisterige jonge chauffeur is onwijs traag in rijden en heeft het enorm druk met het sjansen en toeteren naar meisjes in ieder dorp. Ergens aan het begin liften er zelfs twee meisjes mee waarna hij hun nummer weet te scoren. In ieder stadje een ander schatje dus! We rijden door het diverse Nepal, van bergdorpen tot bananenplantages. Sommige stukken van de rit zijn herkenbaar en zorgen er alleen maar meer voor dat ik weet dat het nog een lange dag gaat worden. Regelmatig Dommel ik in en schud weer wakker door kuilen in de weg. Rond etenstijd stoppen we een in dorp waar wij het middelpunt van de belangstelling zijn van de kinderen die we ondertussen wat Engelse les geven terwijl we wachten op ons eten.... Na een halfuur als onze chauffeur klaar is met z'n maal hebben wij nog steeds niks ondanks dat we wel besteld hebben.... We willen geen tijd verliezen en besluiten door te gaan en maar te leven op koekjes. De muziek staat onwijs hard en bezorgt ons koppijn. Meerdere malen zetten we de radio zachter, maar zonder succes. Ik schiet enorm in de lach als ik ineens een liedje van de vengaboys voorbij hoor komen, ondanks zijn muziek rijdt de chauffeur nog steeds als een oma als we ook nog eens een lekke band hebben die we moeten vervangen. Maar al met al arriveren we om 23.00 in Kathmandu. Stukken sneller dan mijn heenreis met de jeep. Nema, de reisbegeleider van Helena en haar vader staat ons op te wachten om ons naar het hotel te wandelen. Slapen!

27 maart
Na een goede nacht en een douche is het tijd om te relaxen en 's middags ongegeneerd een chickenburger mer friet te gaan eten. Hierna besluiten Helena en ik een manicure en pedicure behandeling te laten doen na 3,5 week lichaamsverwaarlozing. De vrouwen in de salon zijn erg kundig en geven zelfs een minivoetreflexmassage en minihandreflexmassage. Het komt mij allemaal bekend voor door mijn mama die ook zo kundig is in Voetreflexzonetherapie. Maar als ik mijn schoenen uit trek zien ze er na al die tijd met veel wandelen niet uit als de voeten van de dochter van een pedicure. Na 1,5 uur relaxen moeten we ongeveer 8 euro aftikken! We beloven dan ook na de rondreis terug te komen. 'S avonds eten we ergens om de hoek, een goede curry met rijst, dessert en een gemberthee voor 4 euro.

28 maart
De moeder en zus van Helena komen vandaag aan na een vertraging van 6 uur. Het is Helena's verjaardag en we zullen vandaag veelal relaxen. Ondertussen bedenk ik mij wat ik de laatste week zal gaan doen als Helena weg is. De rondreis met de Duitsers zal 16 dagen duren waarin we ook zullen wandelen, dus een trekking maken is niet meer nodig als we terugkomen. De rondreis van 16 dagen kost wel wat! Maar alles is inclusief vervoer, overnachtingen en eten. 

29 maart
Na een onrustige nacht wordt ik wakker met heel veel buikpijn en volgen er meerdere toiletbezoeken. Tja, dat beloofd veel goeds.... Na moeizaam mijn ontbijt binnen te hebben gewerkt gaan we op weg! Voor de zekerheid heb ik wat medicatie ingenomen. De autorit zal 7 uur in beslag nemen, maar voor mijn gevoel duurt deze onwijs lang. Helaas heb ik niet kunnen genieten van de dingen die we onderweg zagen want ik begon mij na een aantal uren steeds beroerder te voelen. Tijdens de lunch besluit ik dan ook in de jeep te blijven om even te gaan liggen. Tja en toen heb ik een "hoop" sporen achtergelaten naast de jeep op de stoep. Blijkbaar moest er iets uit, want na het overgeven ging ik mij uiteindelijk iets beter voelen. Iedereen zorgde goed voor mij en de gids haalde onderweg wat banaantjes en thee met suiker om wat eten binnen te krijgen. Uiteindelijk komen we aan in Pokhara. Even rusten en ik ben in staat om iets te eten. Na het eten besluit ik toch om even mee te lopen naar het centrum. Het is hier mega toeristisch en t voelt dan ook alsof je in Mallorca of Griekenland loopt in de badplaatsen. Na het meer in het donker te hebben "gezien" besluiten we wat te drinken in een barretje waar live muziek wordt gespeeld. Heel de toko zit vol met Nepalezen en twee hele rare vogels: Duitser en een Australiër. Ze vragen ons er bij te komen zitten. De twee zijn zo stoned als een garnaal en zitten ondertussen een nieuwe te draaien. Deze twee bewijzen dat Pokhara wel een beetje een hippie stad is.  

30 maart
Het regent en het zal deze dag ook niet gaan stoppen. In overleg met onze gids besluiten we een kleine wisseling te maken in ons reisschema. We wandelen door het toeristische en regenachtige Pokhara. Na wat rond te hebben gedrenteld rijden we door naar Sarangkot. Daar aangekomen klimmen we omhoog naar een uitkijkpunt. Het uitzicht is verbluffend en we zullen hier morgenvroeg terug keren om naar de zonsopgang te kijken. 
31 maart
Au! Er wordt al heel vroeg op mijn deur geklopt. Snel kleren aanschieten en de klim omhoog maken. Het uitzicht is weer verbluffend! Wat is dit land prachtig en divers! Vandaag is het weer stukken beter zoals we hoopte. We zullen vandaag een wandeling maken/trekking naar "Australian camp". Met het hoognodige in een klein rugzakje zijn we onderweg. Het was weer flink klimmen en klauteren! Maar dit is een van de kortste en makkelijkste routes. Onderweg hebben we gezelschap van een verdwaalde geit die constant loopt te blaten en na anderhalf uur bereiken we het kamp. Vandaag slaap ik in dezelfde kamer als de zusjes. Het kamp is net een camping met guesthouses en plek om natuurlijk je tent op te zetten. Het uitzicht hier is ook weer niet voor te stellen hoe mooi! We zijn er al vroeg en het zal een lange dag worden omdat hier vrij weinig te doen is. We spelen een potje volleybal met de plaatselijke jeugd en daarna maak ik een babbel met de allereerste Nederlanders die ik ontmoet. Een grappig gezelschap van 4 mannen boven de.... Tja op leeftijd. We hebben veel lol over dat hun een trekking maken voor twee weken in een tent en dan al weer naar huis moeten, terwijl ik straks bijna 2 weken heb waarin ik nog niet iets heb gepland en nu slaap in een mooi huisje met douche met warm water! Na het eten zitten er 4 Israëliërs aan tafel en een Spanjaard. Na een gezamenlijk spelletje "set", spelen we nog met de Spanjaard een potje quircell! Helaas gaan de Nepalezen al vroeg naar bed en terwijl wij het potje haastig afmaken ligt er iemand achter de toonbank al te slapen in een slaapzak. 

1 april
Vandaag besluiten weer naar de zonsopgang te kijken en weer zijn we sprakeloos zo mooi! We kijken uit over het Annapurna gebergte! Na het ontbijt wandelen we weer terug naar de auto. De trip naar beneden is lastig doordat het geregend heeft. We rijden weer terug naar Pokhara om het Begnas Lake te bezoeken. Het weer is fantastisch en we dobberen wat rond met een soort van waterfiets. Het zwemmen is heerlijk en ik krijg gelijk een echt vakantiegevoel na een aantal weken klooster. Als we het meer verlaten veranderd het weer gelijk. Wat een bofkonten zijn we toch. We wandelen nog even over de plaatselijke markt in plaats van het toeristische centrum en we verdwalen natuurlijk, maar ach, een taxi voor 2 euro en je staat weer voor het hotel. We spenderen de avond in Pokhara en doen weer een afzakkertje in de sugarcane met live muziek. 

2 april
De autotocht Pokhara- Lumbini staat voor de boeg. We starten eerst met een bezoek bij watervallen en een grot waarvan ik helaas de naam vergeten ben. Onderweg stoppen we in tansen/palpa om nog een tempel te bekijken met prachtig houtsnijwerk in de vorm van... De Kamasutra is er niks bij. We komen tegen etenstijd aan in Lumbini en ik heb zowat de hele weg liggen tukken! Lumbini ligt bijna tegen de grens van India aan. Het is te merken dat alles er hier anders uit ziet als ik het vergelijk met de bergen van het klooster. Zelfs de mensen zijn anders en zien er anders uit. 

3 april
Voor het ontbijt gaan we op pad om naar tempels te gaan kijken. Lumbini is de geboorteplaats van Boeddha. Er is een enorm gebied waar verschijnende tempels en kloosters zijn gebouwd uit verschillende landen. Ze willen allemaal zo dicht mogelijk bij de oorsprong van Boeddha zijn ondanks dat ze er voor naar Nepal moeten. Omdat de afstanden vrij groot zijn pakken we een fiets. Al snel wordt ik bestempeld als typische Hollander omdat ik regelmatig vooraan fiets.  We bezoeken een tempel van Sri Lanka en een van Myanmar. Daarna een Nepalese tempel die onwijs mooi is ondanks dat hij is gebouwd door Duitsers ;)! De laatste plek die we bezoeken is de exacte plek waar Boeddha is geboren. Onderweg komen we war aapjes tegen en drinken een suikerriet drankje. Het is tijd om te ontbijten en weer de auto in te duiken om naar Chitwan te rijden. Chitwan is een nationaal natuurreservaat en ik kijk er enorm naar uit. Als we aankomen is het tijd om een bezoek te brengen aan een origineel Tharu dorp. Deze bevolking is hier ooit in de jungle terecht gekomen vanwege conflicten en hebben hier een leven opgebouwd en tevens malariaresistentie. De huizen of hutjes zijn heel klein en hebben geen ramen vanwege de muggen. De gids van het hotel plukt wat "onkruid" en vraagt aan ons wat het is. De Duitsers ruiken en beginnen over citroenmelisse terwijl ik gelijk aan de vorm zie dat we het hier hebben over marihuana. Ik wordt weer gelijk als kaaskop bestempeld en ze hebben nog meer lol als ze zien dat een Nederlands project een wc heeft gefinancierd in het Tharu dorp. Ik begrijp wel waarom de Nederlanders zo gek zijn op dit gebied als er mega grote bossen met marihuana groeien in het wild als onkruid. Na het avondeten rijden we naar het centrum en krijgen we authentieke dansen te zien van de Tharu's. Nog toeristischer kan het niet zou je denken....

4 april
Maar toch! Na het ontbijt staat er een kano/rondvaart op de planning om vogels en krokodillen te spotten. Als klein meisje heb ik een periode gehad dat krokodillen mijn lievelingsdieren waren. Tja beetje vreemd, maar ik genoot van het varen en het zien van de jungle met de krokodillen aan de oever. De vogels hier hebben ook enorm veel mooie felle kleuren. Daarna was het tijd om als een echte Jill door de jungle te lopen! We spotten wat termietenhopen en vogels. Voor de lunch en een zwemmetje in het zwembad gaan we nog even kijken bij de olifanten in een speciaal centrum. Heel in de verte zien we een neushoorn, maar heel duidelijk is het niet! Om 15.00 staat er een olifantenrit op het programma, maar wanneer we aankomen bij de opstapplaats is er een tropische regenbui met onweer. Dan morgenochtend om 07.00! We gaan naar het centrum om langs de rivier te relaxen en daarna te eten. Ik heb ervaart dat een pizza gemaakt met tomatenketchup ipv tomatensaus geen aanrader is ;)! 

5 april
Vrolijk Pasen!
Het weer is weer goed en het beloofd een hele warme dag te worden! Ik hoopte tijdens de safari neushoorns te spotten en heel misschien een tijger..... Ik zit gezellig met wat Aziaten met mega camera's op de olifant en ben er achter gekomen dat ik goed ben in apen spotten! De safari vangst van vandaag: 2 apen, Pauw, specht, herten en een hele hoop vlinders (voor jou echt een aanrader kaat ;) ). Ondanks de schrale oogst was het heerlijk relax zitten en de natuur in je op nemen. Snel weer de auto in op weg naar Janakpur dat op paar km afstand zit van de grens van India. Alles veranderd weer in de omgeving en we hebben de "snelweg". Na alle bergen is het vlakke land stukken anders om te rijden. We mogen weer een engeltje bedanken want op het moment dat we flink doorgaste op de snelweg staken er uit het niets een aantal koeien (heilige hier) over. Onze chauffeur was scherp en kon ze ternauwernood ontwijken, maar we raakte wel in de slip. Hij kon alles snel herstellen we reden opgelucht door. In een van de plaatsen onderweg moesten we helaas stoppen vanwege de chauffeur die enorme tandpijn had. Even naar een kliniek onder toezicht van de Duitse tandarts was de beste man maar liefst 6 euro en een tand armer. Louisa en ik besluiten wat water te gaan kopen. Terwijl ik binnen sta om flessen te regelen komt er een vreemde man naar Louisa toe die nog buiten staat. Helaas heb ik niet door dat ze mij probeert te waarschuwen dat we moeten gaan. Na een aantal minuten zie ik de reden. Buiten, voor de winkel staan dozen vol naalden en spuiten. Naast de dozen liggen hopen naalden met bloed besmeurd.... We rekenden snel af en lopen snel naar buiten. Ik stoot mijn hoofd en mijn zonnebril valt midden in de hoop met naalden. We rijden verder en komen aan op de plaats van bestemming. De mensen zijn hier totaal geen toeristen gewend en Louisa, Helena en ik worden regelmatig nageroepen door mannen en de jongens op de fiets hebben even geen flauw benul waar ze rijden zo druk hebben ze het met kijken. Voor het eten bezoeken we een prachtig Hindoestaanse tempel en eten we sluiten de dag af met een curry!